Ah Zavallı Yüreğim...

Ah Zavallı Yüreğim...

Bilmiyorum bu kaçıncı yanlışın 
Kim bilir kaçıncı yanılışın... 
İnandığın düşlerden kaçıncı uyandırılışın. 
Sığındığın son limandan 
Ardında ümitlerini bırakıp 
Kopan fırtınayla apansız ayrılışın.

Bu kaçıncı demir alışın bilinmeze? 
Belki de hiç olmayacak bir hayale 
Bu kaçıncı aldanışın... 
Gökyüzü mü sandın bu üşüten maviliği 
Yitik zamanlarımda başucumda duran yokluğa, 
İçimi ürperten yalnızlığa çare bulamayışın. 
Ah zavallı yüreğim!

Özlemini zerre zerre hücrelerinde, 
Yokluğu benliğinde kanatarak, 
Kar yangını gecelere bu kaçıncı uzanışın? 
Ne vakit döküldü sonbaharıma yapraklar, 
Ne vakit sardı yalnızlıkta kış düştü satırlarıma? 
Ah zavallı yüreğim!

Şimdi uzak iklimler gibi buğulu gözlerim, 
Kızıl topraklar kadar ümitsiz bedenim, 
Ellerimde dua gibi taşıdığım şiirlerle, 
Günahlarımda yanmaya gidiyorum. 
İşte gidiyorum yüreğim 
Özlemiyle yaktığın ateşleri 
Gözyaşlarımla söndürmeye gidiyorum...